De fusiegemeente Bree heeft naast het stadscentrum nog 4 deelgemeenten: Beek, Gerdingen, Opitter en Tongerlo. Bree zelf heeft verder nog twee gehuchten: ’t Hasselt en Vostert. Bree ligt op de rand van het Kempens Plateau. Ten zuiden van de kom bevindt zich een steilrand, waar de hoogte vrij abrupt toeneemt van 40 tot 60 meter. Deze steilrand komt overeen met de Feldbiss, een geologische breuklijn. Ten noordoosten van Bree loopt de Zuid-Willemsvaart, en verder naar het noordoosten strekt zich de Vlakte van Bocholt uit, overeenkomend met de Roerdalslenk.

Door deze vlakte lopen diverse kleinere beken in oostelijke richting, waar ze uitmonden in de Abeek en de Lossing, die tussen 1865 en 1875 werd gegraven om de moerassen van het Grootbroek en omgeving te ontginnen. De ontginning verliep niet geheel succesvol. Uiteindelijk werden diverse gebieden onderdeel van het Natuurpark Kempen-Broek, en op het grondgebied van Bree vinden we het Hasselterbroek, de Sint-Maartensheide, een deel van het gebied De Luysen, en het Urlobroek.

Bezienswaardigheden in en rondom Bree

– Het stratenpatroon van Bree komt nog overeen met het middeleeuwse patroon. De stadswallen zijn in 1951 door een verkeersring vervangen, maar de plattegronden van de vier stadspoorten zijn zichtbaar gemaakt met behulp van kasseien.

– Het Oude stadhuis, aan Markt 2, werd gebouwd tussen 1587 en 1591, in zijn huidige vorm verbouwd in 1755.

– De Verzusteringsfontein op het Stadsplein, een grote draaiende fontein met bewegende beelden, ontworpen door Stefan Bongaerts en de verzustering met diverse buitenlandse gemeenten verbeeldend.

– Het Michielshuis, een der best bewaarde huizen in het centrum van Bree. Het huis werd gebouwd in de 17e eeuw, maar werd verbouwd door Jan Michiels in 1777.

– Het Sint-Michielscollege, aan Vrijthof 10, is een voormalig augustijnenklooster en is het huidige stadhuis van Bree

– De gotische Sint-Michielskerk

– Diverse beelden en beeldengroepen in het stadscentrum.

– De Wandelfontein, geïnspireerd op het feit dat op het Vrijthof vanaf 1532 een waterput lag, die in de 18e eeuw door een pomp werd vervangen, welke ook weer verdween. Recentelijk werd een “waterstraat” aangelegd, die de Sint-Michielskerk met het Vrijthof verbindt. Op het Vrijthof, vóór het Oud Stadhuis, is een cirkel aangelegd met fonteinen die ’s avonds verlicht zijn.

– Stadspark De Boneput, een recreatiepark aan Watertorenstraat 14.

Kloosterordes

Bree kende tal van kloosterordes. In 1464 werd vanuit het Franciscanessenklooster Sint-Catharinadal te Hasselt het klooster Onze-Lieve-Vrouw ter Riviere te Bree gesticht. Begin 16e eeuw kwam een uitgebreid kloostercomplex met kerk gereed. Het klooster werd in 1797 opgeheven en in 1808 verkocht aan particulieren, die de kloostergebouwen voor het grootste deel sloopten.

In 1659 trokken de eerste monniken in het nieuw gebouwde Augustijnenklooster, waaraan tot 1720 werd bijgebouwd. Het klooster werd in 1797 opgeheven en de gebouwen werden gebruikt als kazerne en stadsmagazijn. Vanaf 1865 diende het een onderwijsdoel. Het bisschoppelijk Sint-Michielscollege werd hier kort na 1884 gesticht.

Naast deze kloosters kende Bree het Refugiehuis van de Abdij van Postel, waarvan een overblijfsel is te vinden aan de Grauwe Torenwal 3. Dit huis werd van 1861-1875 gebruikt door de Zusters van Liefde uit Tilburg, welke er een bewaarschool verzorgden, en van 1876-1889 door de Zusters Ursulinen uit Maaseik, die er een meisjesschool leidden. In 1890 kwamen hier de Dochters van het Heilig Kruis, die er een bejaardentehuis vestigden en tot 1980 bleven.